کاش دراین رمضان لایق دیدار شوم            سحری بانظر لطف تو بیدارشوم

کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان             تاکه هم سفره تو لحظه افطار شوم

میلاد امام مهربانی و رافت بر همگان مبارک باد

میلاد حسین خون بهاى دین است

این عید، حیات شیعه را تضمین است

امروز فرشتگان به هم مى ‏گویند

احیاگر آیین محمد این است

صفای زندگیم آیه های قرآنت

بیا به ما برکت ده به برکت نانت

تویی که کعبه به دور سر تو می گردد

رسول آینه ها! هستی ام به قربانت

شبی بیا و مرا زائر حریمت کن

چرا که عطر خدا می وزد ز ایوانت

 مقام و منزلت امام زمان علیه السلام از همه ی فرشتگان و پیامبران الاهی (جز پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم) بالاتر است. جبرئیل به هنگام ظهور بر دست آن حضرت بوسه می زند.  حضرت عیسی علیه السلام وقتی برای یاری آن حضرت از آسمان به زمین فرود آید. طبق حدیثی مشهور که سنی و شیعه نقل کرده اند، در نماز جماعت به آن حضرت اقتدا می کنند  و در زمره ی یاران و افسران سپاه آن حضرت قرار می گیرد. امام صادق علیه السلام آرزوی خدمتگزاری آن حضرت را داشتند.  امام رضا علیه السلام به هنگام شنیدن لقب قائم، به پا خاسته، دست بر سر نهاده برای ظهور حضرتش دعا کرده اند.

 امام زمان علیه السلام از علم الاهی برخوردار است از این رو جهان و همه ی خلایق در محضر آن حضرت اند. نیز گزارش افعال بندگان را هر روز به عرض آن حضرت می رسانند.  امام علیه السلام ما را می بیند و از اعمال و افکار ما باخبر است. آن حضرت شاهد بر بندگان است و راز دل ها را می داند. آن حضرت خود در نامه ای به شیخ مفید (ره) مرقوم فرمودند:

فَانا یُحیطُ عِلمُنا بِانبائِکُم و لا یَغزُبُ عَنّا شَیءٌ مِن اخبارِکم

دلش ما بر اخبار شما احاطه دارد و هیچ خبری از شما بر ما پوشیده نیست.

منبع: مهدویت و آخرالزمان

اگر که پیچ و خم روزگار بگذارد

اگر که سختی این انتظار بگذارد

هنوز هست سَری تا که دستهایش را

به دست خاک قدم های یار بگذارد

خدا نصیب من بی قرار چشمی کن

که روی خویش به پای نگار بگذارد

مرا به حکم دل امکان ندارد این خورشید

میان ظلمت شبهای تار بگذارد

به من نمی رسد آن غمزه ای که وقتش را

کنار یک دل شب زنده دار بگذارد

اگر که خلق رهایم کنند حرفی نیست

مرا خدا نکند او کنار بگذارد

برای گریه به دست بریده سقّا

میان مجلس روضه قرار بگذارد

خدا کند که بیاید اگرچه بعد از ما

برای فاطمه سنگ مزار بگذارد

شاعر: محمدعلی بیابانی

چه شد که خشت سر خشت چیده شد کعبه

نمونه خط خدا را که دیده است کجاست؟

سه روز بر در کعبه نظاره می کردند

بجای گریه دو سه آیه ای تلاوت کرد 

چقدر فرق بود تا علیّ عرش خدا

به عرش حک شده نامش به نام آب ترین

اگر چه شیعه ی مانند من فراوان است

کسی که مورد طبع علی است سلمان است

شاعر : محسن عرب خالقی

برگرد ای مسافر تنهای جاده ها

برگرد از سفر که ببینی به چشم خویش

ما جمعه جمعه مست خیال تو میشویم

جان را فقط به شوق ظهورت نداده ایم

شاید همین نیامدنت نعمت خداست

روز فرج سوار به مرکب که آمدی

بی خود نزن به این در و آن در بگو دلم:

 محمد حسن بیات لو