اللهم عجل لولیــــــک الفرج
مرا از شرمساری ها رها کنزدست بی قراری ها رها کنبیا یک صبح آدینــــه دلم رااز این چشم انتظاری ها رها کن.ز ابر آه من آیینه پر شددلم از غربتی دیرینه پر شدز بس ماندم در این چشم انتظاریتمام عمرم از آدینه پر شد.جهان در حسرت آیینه مانده ستگرفتار غمی دیرینه مانده ستشب سردی ست بی تو بودن مابگو تا صبح چند آدینه مانده ست؟خدایا!، زنده کن شوق دعا راشبی سرشار کن از خویش ما راببین! چشم انتظاران بهاریمپر از آدینه کن تقویم ها را
اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم
عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت بگویم
بنویسم که چرا عشق به انسان نرسیده است
چرا آب به گلدان نرسیده است
چرا لحظه باران نرسیده است
هر کس که در این خشکی دوران
به لبش جان نرسیده است به ایمان نرسیده است
و هنوزم که هنوز است ، غم عشق به پایان نرسیده است
بگو حافظ دلخسته ز شیراز بیاید
بنویسد که هنوزم که هنوز است
چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است
چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است
خداوند گواه است دلم چشم به راه است
ودرحسرت یک پلک نگاه است
ولی حیف نصیبم فقط آه است
تویی آئینه ،روی من بیچاره سیاه است
وجا دارد از این شرم بمیرم که بمیرم
عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار
دل هر بی دل آشفته شود حس
تو کجایی گل نرگس
تو کجایی گل نرگس
جمعه یعنى یک غزل دلواپسى
جمعه یعنى گریه هاى بى کسى
جمعه یعنى روح سبز انتظار
جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار
بى قرار بى قراریهاى آب
جمعه یعنى انتظار آفتاب
جمعه یعنى ندبه اى در هجر دوست
جمعه خود ندبه گر دیدار اوست
جمعه یعنى لاله ها دلخون شوند
از غم او بیدها مجنون شوند
جمعه یعنى یک کویر بى قرار
از عطش سرخ و دلش در انتظار
انتظار قطره اى باران عشق
تا فرو شوید غم هجران عشق
جمعه یعنى بغض بى رنگ غزل
هق هق بارانى چنگ غزل
زخمه اى از جنس غم بر تار دل
تا فرو شوید غم هجران دل
جمعه یعنى روح سبز انتظارچ
جمعه یعنى لحظه هاى بى قرار
بى قرار بى قراریهاى آب
جمعه یعنى انتظار آفتاب
لحظه لحظه بوى ظهور مى آید
عطر ناب گل حضور مى آید
سبز مردى از قبیله عشق
ساده و سبز و صبور مى آید
التماس دعا
یا علی ع حیــــــــدر مددی
از پدرم پرسیدم : پدر حضرت مهدی کی میاید؟
پدر گفت : جمعه
روز جمعه را از صبح نشستم دم در خانه ولی ندیدم کسی بیاید
رهگذری گذشت و گفت :
از صبح اینجا نشسته ای برای چه؟
گفتم:پدرم گفته آقا جمعه میاد منم منتظرشم
مرد گفت:من سالهاست جمعها منتظرشم
کاش این جمعه بیاد
ویرانه نه آن است که فرهاد فرو ریخت
ویرانه دل ماست که هر جمعه به یادت
صد بار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت
شرمنده ام که بی تو نفس می کشم هنوز
دوباره جمعه وچشم انتطاری
تمام جمعه ها را می شمارم
که کی برروی چشمم پا گذاری
به این جهان که پر از قحطی تبسم شد ؟
برای آمدنت جمعه ای معین کن
که هفته ها همه شان خالی از ترنم شد
چه جمعه ها که یک به یک غروب شد نیامدی
چه بغضها که در گلو رسوب شد نیامدی
خلیل آتشین سخن تبر به دوش بت شکن
خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم نه
برای عده ای ولی چه خوب شد نیامدی
تمام طول هفته را به انتظار جمعه ام
دوره صبح.. ظهر.. نه غروب شد نیامدی
...
اللهم عجل لولیک الفرج
آمین
.: Weblog Themes By Pichak :.
