سفارش تبلیغ
صبا ویژن
تاریخ : پنج شنبه 89/4/24 | 2:25 عصر | نویسنده : منتظر مهدی003(شادی)
 
فرارسیدن روزهای ولادت امام حسین (ع) سید الشهداء ، حضرت عباس (ع) ، ابالفضل ، و امام علی بن الحسین (ع) ، زین العابدین رو به تمامی انسانها تبریک عرض می کنم.

امام حسین (ع) آزاد مرد تاریخ بشریت

نیمه رها کردن اعمال حج در سال 61 هجری قمری به خاطر واهمه از احتمال جنگ و خونریزی در حرم امن الهی و حرکت به سوی سرزمین عراق به علت اعلام آمادگی مردم آن وادی ، آن هم با زن و فرزند از سوی حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) و به راه انداختن کاروان عشق و حماسه در کربلای معلی خود مجالی دیگر می طلبد که باید در محرم به آن پرداخت.
ولی حسین(ع) واژه ای است که هر راد مردی در طول تاریخ با آن آشناست و محبت شیعه به این واژه و شجاعت و الگو بودن آن خود بایسته و شایسته است که نسل سوم انقلاب با خصوصیات آن بیش از پیش آشنا تر می شود.
و چه زیبا معصوم (ع) گفت که عشق به ابا عبدالله (ع) آتشی است که در دل شیعیان نهادینه شده و هیچ گاه و با هیچ ابزاری خاموش نمی شود.
و گوشه ای از این علاقه به حسین و آرمان های او را می توان تنها در محرم و صفر در میان جوانان این مرز و بوم دید گه چگونه شعله می کشد و هر پیر و جوانی را نا خواسته وارد دستگاه عظیم ولایی می کند و آنچنان او را از خود بیخود می کند که هیچ واژه ای را یارای به تصویر کشیدن آن نمی باشد.

و با تو بگویم از کاروان عشق در کربلا . . .
اینجاست که خود بخود یاد جمله زیبای سید شهیدان اهل قلم استاد ادب و هنر و شهادت ، شهید مرتضی آوینی می افتم که می گفت " و تو ای برادر بگو که از کدامین قبیله ای؟ آنجا که هل من ناصر حسین به گوش می رسد و امام زمانت صلای نصرت می خواند ، تو برادر بگو که از کدامین قبیله ای؟ "
گویند که شروع مقطع تاریخ اسلام از هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه نیست بلکه از غروب کاروان عاشورایی حسین (ع) در کربلا ، اسلام معنی و ماهیت ناب خود را گرفت و همان شد که نبی مکرم (ص) در راه تحققش جانفشانی ها کرد.
و اگر واقعه کربلا اتفاق نمی افتاد امروز نام و اثری از اسلام ناب محمدی قطعا" نمی بود و شاید دیگر هیچ یادی از شیعه نیز وجود نداشت ولی محرم که می آید این نام و یاد حسین (ع) و یارانش است که بر زبان هر پیر و جوان می افتد و لعنت آنهاست که بر یزید و یزیدیان جاری می شود.

و اما عباس تنها واژه زیبای وفاداری ...
و تو چگونه می توانی دریابی که عشق و حماسه دو برادر به هم ، چگونه در یک نبرد نمایان می شود آنجا عباس برادر را برادر خطاب می کند زیباترین تابلوی عشق و محبت در عین سربازی در رکاب ولی نمودار می شود.
عباس یعنی چهره همیشه عبوس برای دشمنان دین و یعنی شکست ناپذیر برای مشرکان .
تنها دستان قلم شده سردار رشید اسلام و علمدار کربلاست که فردای قیامت به داد شیعیان و مسلمانان آزاده خواهد رسید.

ولی سجاد (ع) امام العارفین و ساجدین است
حضرت سجاد (ع) ساجد و عابدی است که گریه های با سوز و آه او برای غربت و شهادت پدر ، به گواه مورخان و تاریخ نویسان حقیقتی است که نه تنها در احیای واقعیات عاشورا و مظلومیت شهادت امام شیعیان تاثیر فراوانی داشته بلکه در قیام های مختار و توابین پس از آن که برای خونخواهی شهدای کربلا بوده ، بی نقش نبوده است.
و امام سجاد (ع) مریض مصلحتی واقعه کربلاست که به چشم خود همه اتفاقات ناگوار آن روز و پرپر شدن عزیزان خود را به چشم دید.
و اما مگر می شود که از کربلا گفت ولی یادی از اسطوره صبر و استقامت و از پیام آور حماسه حسینی ، حضرت زینب (س) به میان نیاورد ، چرا که اگر زینب نبود کربلایی برای ما نمی ماند و صد البته که سخن از مقام و عظمت زینب کبری (س) گفتن مجال دیگری می طلبد که باید به آن پرداخت.




تاریخ : دوشنبه 89/4/21 | 10:25 عصر | نویسنده : منتظرمهدی026(محمدصادق)

?بر بال ایام خجسته شعبان

 خوان رحمت الهی در ماه شعبان گسترده است.                                                                                                                                                               برکات خدا،از نخستین روز های این ماه جاری است،تا واپسین لحظات این ماه شریف.


 گرچه اولیای الهی، ماه شعبان را به عنوان فصل دعا و مناجات و ذکر و استغفار می شمارند و سیره حضرت رسول(ص) در اهتمام به دعا و مناجات و نماز در این ماه، که در "صلوات شعبانیه" به آن اشاره شده، جایگاه رفیع این ماه معنویت بار را می رساند."مناجات شعبانیه" که میراث عظیم و نفیس امامان شیعه است، اوج "تجلی معنویت" در این ماه است .


 ولی خجستگی دیگر این ماه، در میلاد های فرخنده آن است.


  "سوم شعبان" میلاد شکوهمند و شادی آفرین حضرت سید الشهدا، بزرگ پاسدار دین و احیاگر آیین محمد(ص) و آمر به معروف و ناهی از منکر و ظلم ستیز جاویدی که عاشورایش سر فصل درخشانی در خط انبیا و اوصیاست.


 اگر از راه معنی می جوییم، باید از حیات او  بجوییم و اگر خط جهاد و حماسه شهادت می پوییم.  سزاواراست که "راه عاشورا"ی او را بپوییم و اگر عطر معنویت را و عرفان ناب را می بوییم، باید سری به گلستان پر از شقایق کربلای او بزنیم و ترکیب"حماسه و عرفان" و "جهاد و اجتهاد" و "اشک و آهن" را در مکتب او شاهد باشیم.


    "چهارم شعبان" میلاد سردار بزرگ عاشورا و علمدار رشید کربلا و اسوه همه فرماندهان و الگوی پرچمداران صبور و مقاوم، حضرت اباالفضل(ع) است.


    عباس بن علی(ع) نجابت خانوادگی و شرافت نسب و تربیت علوی و جمال ظاهر و باطن را یکجا در وجود خویش داشت و قمر فروزان بنی هاشم بود و جوانان هاشمی بر گرد شمع وجود اباالفضل حلقه ای از عشق و وفا به وجود آورده بودندو در کربلا، جوهره ناب وجودش به بهترین شکلی بروز یافت و استاد وفا و آموزگار صبوری و اسوه حمایت از امام خویش بود، با بصیرت ژرف و ایمان بالا، که مورد ستایش امامان معصوم قرار گرفت.


    "پنجم شعبان" به میلاد فخر الساجدین، امام علی بن الحسین(ع) آراسته است، که حامل پیام عاشورا بود و وارث علم و حلم و فضل و کمال اهل بیت، صحیفه سجادیه اش، "زبور آل محمد" نام گرفته است و نیایش های زیبا ،بلند،عارفانه و ملکوتی او در این صحیفه نور، روش سخن گفتن با خدا و نیاز آوردن به درگاه آن بی نیاز را می آموزد.


    "نیمه شعبان" که اوج روز های خدایی این ماه است، تحقق وعده الهی و تولد موعود امم و ذخیره الهی، حضرت بقیه الله است.


    "دولت کریمه" نویدی است که پیشوایان معصوم، نوید آن را به بشریت داده اند، تا عدل در سایه حکومت جهانی او، سایه گستر شود و به بشریت گرفتار در چنگ جنگ ها و بحران ها، "نوید امن و امان" دهد، حکومتی بر مبنای "صلاح" و "اصلاح" و "فلاح انسان" و نجات مستضعفان.


    روزی که بیاید، پرچم پیامبر را می گشاید، سنت و سیره او را احـیاء می کند. می آید : رایت اسلام در دست، زبور داود در بر، مشعل هدایت در پیش، عصای موسی درکف،دم عیسوی در دهان و فروغ الهی در جان.( اللهم عجل لولیک الفرج)




تاریخ : دوشنبه 89/4/21 | 9:48 عصر | نویسنده : منتظرمهدی018(غریبه‌ی‌آشنا)
 


ماه شعبان، ماه هشتم از ماههای قمری،
ماهی بسیار شریف و منسوب به
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است.

پیامبر فرمود:
«شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خدا.
 هر کس یک روز از ماه من را روزه بگیرد، من در قیامت شفیع
او خواهم بود.»

پیامبر ماه شعبان را روزه می‌داشت و آن را به
ماه رمضان وصل می‌کرد.

هنگامی که ماه شعبان فرا می رسید امام سجاد علیه السلام
اصحاب خود را فرا می‌خواند و درباره فضیلت این ماه سخن گفت. آنگاه می‌فرمود:

«هر کس برای محبت پیامبر و تقرب به خداوند، ماه شعبان را روزه بدارد،
خداوند او را در روز قیامت مشمول کرامت خود می‌گرداند
 و بهشت را برای او لازم می شمارد.»

بر هر حال علاوه بر روزه که فضیلت بسیاری دارد، اعمال دیگری
همچون نماز و اذکار و دعاها و استغفار نیز در این ماه وارد شده است
که در کتاب شریف مفاتیح الجنان در فصل اعمال ماه شعبان ذکر شده است.
حوادث و وقایع تاریخی فراوانی نیز در ماه شعبان روی داده
 که مهمترین آن ولادت
امام حسین
و
امام علی بن الحسین
و 

 امام مهدی
 

و
حضرت ابوالفضل علیهم السلام

است.

 
تو می‏آیی؛
روزی برای پایان اندوه و ختمی بر پاره کتابِ تنهایی.
تو می‏آیی؛

انتهای صبوری تمامی جمعه‏ها.

مقدم تو، اشک‏باران!






  • فود تک
  • توماس
  • زیبا مد
  • آسمان