دل به داغ بی کسی دچار شد نیامدی
چشم ماه و آفتاب تار شد نیامدی

سنگهای سرزمین من در انتظار تو
زیر سم اسبها غبار شد نیامدی

چون عصای موریانه خورده دستهای من
زیر بار درد ، تار و مار شد ، نیامدی

ای بلندتر ز کاش و دورتر ز کاشکی
روزهای رفته بی شمار شد نیامدی


عمر انتظار ما حکایت ظهور تو
قصه بلند روزگار شد نیامدی

باز آی دلبرا که دلم بی قرار توست
وین جان بر لب آمده در انتظار توست

در دست این خمار غمم هیچ چاره نیست
جز باده ای که در قدح غمگسار توست


ساقی به دست باش که این مست می پرست
چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست


هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین میان
آسایشی که هست مرا در کنار توست

سیری مباد سوخته تشنه کام را
تا جرعه نوش چشمه شیرین گوار توست

بی چاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کار توست

هرگز ز دل امید گل آوردنم نرفت
این شاخ خشک زنده به بوی بهار توست

ای سایه صبر کن که بر آید به کام دل
آن آرزو که در دل امیدوار توست

آینه در آینه

http://www.tebyan.net

از میان اشک ها خندیده می آید کسی

خواب بیداری ما را دیده می آید کسی

با ترنم با ترانه با سروش سبز آب

از گلوی بیشه خشکیده می آید کسی

مثل عطر تازه تک جنگل باران زده

در سلام بادها پیچیده می آید کسی

کهکشانی از پرستو در پناهش پرفشان

آسمان در آسمان کوچیده می آید کسی

خواب دیدم , خواب دیده در خیالی دیده اند

از شب ما روز را پرسیده می آید کسی

محو توام امشب خبـر از خویش ندارم
هر چند که آواره این فاصله زارم

یکبار دگر شور تو جاری شده , در من
یکبار دگر و هم تو برده است قرارم

آنسان که به مضراب , تو را زمزمه کردم
لبریز شد از گام تو آواز دو تارم

تقدیر چنان کرد که تا پای شکستن
هرگز سخن از نقض تو در بین نیارم

امید بر آن داشت که تا گاه رسیدن
چون عقربه ای ثانیه ها را بشمارم

یا مهدی جان:

دارد زمان آمدنت دیر می شود

دارد جوان سینه زنت پیر می شود

وقتی به نامه عملم خیره می شوی

اشک از دو دیده ی تو سرازیر می شود

کی این دل رمیده ی من هم زُهیروار

در دام چشم های تو تسخیر می شود؟

این کشتی شکسته ی طوفان معصیت

با ذوق دست توست که تعمیر می شود

حس می کنم که پای دلم لحظه ی گناه

با حلقه های زلف تو درگیر می شود

در قطره های اشک قنوت شب شما

عکس ضریح گمشده تکثیر می شود

تقصیر گریه های غریبانه ی شماست

دنیا غروب جمعه چه دلگیر می شود

شاعر:   وحید قاسمی