یابن الحسن! آقای من !مولای من

   تاکی در کوچه سار غربت و انتظار تو همچون فردی عزیز گم کرده و منتظر چشم به پایان

    راه بدوزیم و حتی ندایت راهم نشنویم ؟!

    تا کی در حسرت ظهورت همچون پروانه ای به دور شمع بسوزیم وسخنی به میان نیاوریم ؟!

یا معزالاولیا و مذل الاعدا

   تا کی دیده به آسمان بدوزیم به امید آمدنت ای گل زهرا ؟!   نمی دانم.................

   اما قلبم وندای دلم می گوید روزی خواهی آمدو جهان غرق در گناه و معصیت وظلم وستم

   را به اذن خداونند کریم از عدل الهی وحکومت خداوندی پر خواهی کرد. 

شاکرم حضرت دلدار صدا کرده مرا

شاکرم بهر خودش یار جدا کرده مرا

 از کجا لطف خدا شامل حالم شده است  

  گوئیا یار سفر کرده دعا کرده مرا  

 اللهم عجل لولیک الفرج