تاریخ : دوشنبه 89/5/4 | 9:58 صبح | نویسنده : منتظرمهدی018(غریبه‌ی‌آشنا)
تلخ و شیرین
انتظار، گاه تلخ است و گاه شیرین .
انـتـظـار تـلخ ، وقـتـى اسـت کـه آدم در جـاى خـود بنشیند و تکان نخورد، چشم به در خانه بـدوزد تـا مـطـلوبـش
بـیـایـد. در ایـن انـتـظـار، روزش مـاه بـه نـظـر مـى آیـد و مـاهـش سال و روزگارش تلخ و انتظارش تلخ .
انـتـظـار شـیـریـن آن اسـت کـه انـسـان از جـا بـر خـیـزد و بـه
کـار پـردازد، زمـیـنـه حـصـول مـقـصـود را آمـاده سـازد و بـدانـد
کـه هـر چه آمادگى بیشتر شود، مقصود، زودتر حاصل مى شود.
از هر آمادگى که فارغ شد، لذتى برایش پیدا مى شود و گام دگرى در راه آمادگى بر مى دارد و در دل ، با مطلوب
خود راز و نیازى مى کند.
انـتـظار ظهور حضرت مهدى از این قبیل است . کسى که در این انتظار به سر مى برد.
به حـضـرتش عشق مى ورزد.
روز به روز آمادگى خود را بیشتر مى کند و از حضرتش کمک مى خـواهـد که هر چه بیشتر بتواند خود را آماده کند
و هر آمادگى براى او مژده موفقیت و نوید حصول مقصود خواهد بود.
.: Weblog Themes By Pichak :.
