از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رُخش داد کشم

داد و بی‌داد که در محفل ما، رندى نیست
که برش شکوه برم، داد ز بی‌داد کشم

شادیم داد، غمم داد و جفا داد و وفا
با صفا منت آن را که به من داد، کشم

عاشقم، عاشق روى تو، نه چیز دگرى
بار هجران و وصالت به دل شاد کشم

در غمت اى گل وحشى من اى خسرو من
جور مجنون ببرم، تیشه فرهاد کشم

مُردم از زندگى بى تو که با من هستی
طرفه سرّى است که باید بر استاد کشم

سال‏ها مى‏گذرد، حادثه‏ها مى‏آید
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم