محو توام امشب خبـر از خویش ندارم
هر چند که آواره این فاصله زارم

یکبار دگر شور تو جاری شده , در من
یکبار دگر و هم تو برده است قرارم

آنسان که به مضراب , تو را زمزمه کردم
لبریز شد از گام تو آواز دو تارم

تقدیر چنان کرد که تا پای شکستن
هرگز سخن از نقض تو در بین نیارم

امید بر آن داشت که تا گاه رسیدن
چون عقربه ای ثانیه ها را بشمارم