از خود حدیثی را روایت کرده باشی

پس مردمکهای نگاه ما عقیم ا ند

تو حاضری بی آنکه غیبت کرده باشی!!!.....

به راستی که دنیا نبودنت را فریاد می زند...
ندیدنت را...
بیا که چشمها خسته اند از این همه ریا...
بیا که به یقین تو همان حقیقت نهفته ای
که طلوعت تمام تاریکی ها را از بین می برد...
بیا ای مهدی موعود...
بیا ای آرام دل...
دیگر چگونه بخوانمت؟
دل از این تنهاتر!
از این شکسته تر!
تو بگو آقا جان
چگونه صدایت کنم
تا نگاهم کنی؟
چگونه به انتظار بنشینم
تا لحظه ای قدم بر چشمانم بگذاری؟
چگونه مهدی جان؟
چگونه؟