دلم به هرم وجود تو می تپد ، وجودم به یمن حضورتو پا برجاست .

 اگر آنی عنایت تو  از این عالم بر گرفته شود ، همه  

 چیز به هم می ریزد ، فلک به هم می پیچد ،

 آسمان فرو می افتد و زمین همه را در خود می بلعد   

 و خود نیز هیچ و هیچ می شود .

 یا صاحب الزمان ! بر زشتی هایم خرده مگیر، به

 اشکهایم بنگر که از در پشیمانی و توبه برگونه هایم

 می غلتد .

چشم هایم در بدر دنبال توست . دیده هایم نگران و  

 دلواپس، به هر سوی، تو را می جویند .

 ماه من ، نقاب از روی برگیر و گوشه ی چشمی

 بر این لب تشنه ی لقاء نما.

 ماه من ، ای که بر تمام عالم ، نو ر وجود  

 می پاشی و میمنت حضور توست که

 فلک را به پا می دارد...بیا.

 بیا و نسیم ملایم عدل را بر جای جای عالم روان ساز

 تا در آن لحظه شادی بخش   ،

 چشم به راهانت ، دلشاد و مسرور ، لبخند فتح بر

 لبان کائنات ببینند و به باور بگویند :

ماه من ... ماه همه

بیا

اللهم عجل لولیک الفرج