ای خوشبو ترین نرگس گیتی!

بر زبانم هر روز دعای عهد جاری است نگاهم به افق های آسمان نیلی زنجیر شده است تا شاید تو را همچون پرنده‏ای در آسمان در حال پرواز ببینم.

نگاهم به سرزمین‏های دور خیره شده است به امید اینکه تو را ای سبزپوش

 زیبا روی، سوار بر اسب و ذوالفقار به دست ببینم. با دیدن هر گل نرگس

 به سویش می دوم آن را می‏بویم و به یاد تو با صلواتی فضا را

عطرآگین می‏کنم.

ای نرگس زیبای بهشت!

از دوریت پژمرده‏ام. سال‏هاست که ما را در پس کوچه‏های انتظار تنها گذاشته‏ای. سال‏هاست که شبنم اشک از چشم‏ها بیرون می‏جهد تا شاید تو را بیابد اما هنوز همه‏ی اشک‏ها سرگردان و حیرانند.

سالیان سال است که روزهای جمعه از هجر تو سحرگاهان با ندبه خواندن به پیشوازت می‏آیم و با مروارید دل، دیدگانم را صیقل می‏دهم و با خود می‏گویم

ای گل نرگس کاش می‏آمدی!