کرببلا  ، کرببلا خانه خرابم کردی

با عیش یزید چه پر فغانم کردی

رفتند رفیقان و عزیزان حسین

جمله اهل حرم را اسیر کافر کردی

نور از رخ زرد یتیمان بردند

و آنگه گل روی اصغرم پژمردند

آنگه به سر کوی بلا ایستادند

نام زیبای ابوالفضل علی را بردند

تاب زینب ز غم هجر نمانده است به جا

وای بر قافله سالار ره کرببلا

گوش تا گوش حسین گشت بریده ز ستم

وای بر دل زینب که میبیند این همه ستم

سخن کوتاه ، وقت عزا دگر باره به پاست

 در کوی یاران همه بیرق عزاست  

نور چشم فاطمه نور خدا اندر زمین

شاهد این همه قافله عشق خداست.