داستان دوستان

معجزه امام حسن مجتبی (ع)

از جمله معجزاتی که آن حضرت آشکار نمود ثمر و میوه گرفتن از درخت خشک

 و بی‏برگ به اذن خدای متعال بود. محمد بن صفار در بصائر الدرجات به اسناد

 خود از ابی‏عبدالله امام جعفر صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: امام حسن

بن علی(ع)برای عمره ازخانه خارج شدو مردی ازفرزندان زبیرهمراه آن حضرت

 بود که قائل به امامت زبیر بود، پس هنگامی که در یکی از منازل بین راه برای

استراحت توقف نمودند به زیر درخت نخلی خشک که از بی‏آبی خشک شده بود

 نشستند، زیر آن نخل بی‏ثمر فرشی برای امام حسن (ع) گستراندند و برای آن

مرد زبیری به درخواستش زیر درخت نخل دیگری فرش گستردند، پس مرد زبیری

 در حالی که سرش را بلند کرده بود گفت: کاش این درخت رطبی داشت و ما از

آن می‏خوردیم.

امام حسن (ع) فرمود: آیا هوس رطب کرده‏ای؟

 مرد گفت: بله، امام حسن (ع) دستهایش را به سوی آسمان بلند کرد و دعایی

 خواند که مرد زبیری مضمون آن را نفهمید پس نخل خشکیده سبز شد و به حال

اولش بازگشت و برگ و میوه و ثمر داد.

امام صادق (ع) فرمود: مرد ساربانی که با ایشان بود از این جریان متعجب شده و

 از تعجب تلوتلو می‏خورد و می‏گفت: بخدا قسم که سحر و جادو نمود.

آنگاه امام حسن (ع) فرمود: ای وای بر تو این جادوگری نیست و لکن دعای پسر

 رسول خدا (ص) است، که اجابت شده است.

 امام صادق (ع) فرمود: پس از نخل بالارفتند تا اینکه هر چه ثمر بر آن بود بریده و

به پائین آوردند و برای همه کفایت نمود.