میلادامام زمان(عج)

درجسم جهان ، باردگرروح دمیدند

دلها همه  از جلوه  دلدار طپیدند

بر چهره شب ، پرده ای ازنور کشیدند

                       هنگام سحر ، نیمه شعبان معظم

شور و طرب و، نور وسروراست به هرجا

چون مهدی موعود ، نهد پای به دنیا

پور حسن عسکری و ، نرگس والا

                       دردانه زهرا که به خوبان شده خاتم

احمد رخ و، حیدرصفت و، فاطمه رفتار

حُسن حسنین است درآن قامت ورخسار

پیوسته شکوفان و بهار آن گل  بی خار

                       مقصود خدا ،زآب وگل وخلقت آدم

غایب زنظرهاست ، ولی حاضردائم

با علم خداداد ، بود شاهد  و عالم

همنام  پیمبر ، لقبش حجت و قائم

                       ازقامت او ، پایه خلقت شده محکم

آلودگی ما  سبب غیبت  دلدار

جز پرده عصیان نَبُوَد مانع دیدار

غایب نبود هیچگه از مردم بیدار

                     بسیار کسان را شده ، دیدار فراهم

با دیده جان ، دلبردلخواه توان یافت

چون ابرگناهان رَوَد، آن ماه توان یافت

با پاکدلی در حرمش راه توان  یافت

                      لطفش همه جا ، بر همه کس ، بوده دمادم

روزی که بشر می شود آزرده وخسته

روزی که شود راه امید همه بسته

دلها ز ستمهای جهانگیر شکسته

                     آن روز دگر ، روز ظهور است مسلّم

تا جلوه کند یار، دل  آماده او کن

پاکیزه دل آئینه آن روی نکو کن

بااشک (حسان) چهره بیارای ووضوکن

                   شاید که بخدمت کند احضارتوراهم