در این نزدیکیها خدایی است که مرا میبیند و درکم می کند و یاریم می کند اما افسوس
که هرگز به خود نیامده و او را در قلب خویش جستجو نکرده ام و همواره به دنبالش در
دورترین افقهای دید خود جستجو کرده ام و افسوس که هر گز خود را نشناختم و در این
خود ناشناسی خدایم را گم کردم و از او دور و دورتر شدم .
وای بر من که در جستجوی عزیز ترینش و در حسرت دیدار بهترینش می سوزم و غافل از
وجود اویم که همواره نامه اعمالم به دست اوست تا نامه ام که حکایتگر کارهای مسخره
و بی نشان من است همواره اشک غم به چشمانش بیاورد .
وای بر من که در جستجوی دیدار تو آواره ترینم اما هر شب و روز با کارها و اعمال خود و
اطرافیانم اشک بر دیده ات می نشانم 
شرمنده ام آقا ،دروغ گفتم که در
حسرت دیدار تو آواره ترینم آخر اگر اینگونه بود میمردم و در این دنیایی که پر است از
هدیه دادن غم به تو، زندگی نمی کردم .
شرمنده ام آقا که با یک دست می نویسم بیا با دست دیگر اشاره می کنم نیا، من در
دنیای خود غرقم نیا .
شرمنده ام آقا مگر میشود در حسرت دیدار تو آواره ترین بود و برای آمدنت که نه ،حتی
برای شاد کردنت هم کاری نکرد ؟
کدام کارم شادی توست ؟ کدام حرفم نشاندن لبخند به لبان زیبای توست ؟
کدام عملم آورنده نسیم خوشبوی توست آقا جان ؟
وای بر من و احوال من 
امروز دلم در هوای پر از دود زمان خواهد گریست تا ابد
امروز به خود نهیب خواهم زد تا همیشه
به گور خواهی برد ای مزاحم ،دیدن روی زیبای او را تا ابد
می دانی چرا ؟چون نیستی آن که رساند بوی خوش او بر دیگران
چون نیستی آن کسی که روزنه ای از نور را باز کنی بر چشمی
نیستی و نیستی آن که دل مولایش شاد شود از کارهای او
به گور خواهی برد این آرزو را چون نیستی آن که ادعا می کنی
نه، نیستم آن که ادعا می کنم ، نیستم ،نیستم.
شایسته است بدانیم که هر چه بر ما میرسد از اعمال و رفتار خود ماست و من امروز
جواب دلتنگیهایم را از میان نامه های عزیزی که برایش دلتنگم یافتم .
قسمتی از نامه امام زمان (عج) به مرحوم شیخ مفید که همواره ایشان راهنمای شیعیان
بوده اند و حضرت ایشان را به عنوان دوست و یاور خود می دانسته اند:
(دوست واقعی! اگر پیروان ما- که خدای آنان را در فرمانبرداری خویش توفیق ارزانی بدارد-
براستی در راه وفای به عهد و پیمانی که بر دوش دارند, همدل و
یکصدا بودند, هرگز خجسنگی دیدار ما از آنان به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما,
دیداری بر اساس عرفان و اخلاص از آنان نسبت به ما, زودتر روزی آنان می گشت.
از این رو (باید بدانند که ) جز برخی رفتار ناشایسته آنان که ناخوشایند ما است و
آن عملکرد را زیبنده اینان نمی دانیم, عامل دیگری ما را از آنان دور نمی دارد.
خداوند ما را در یاری بسنده و نیک, کارسازاست و درود او بر سالار و هشدار دهنده
ما محمد (ص) و خاندان پاکش باد!
« این نامه در آغاز شوال به سال 412 هجری نگارش یافت. »)
.: Weblog Themes By Pichak :.
