روی تو گل  انداخت ز شرم گنه ما

ما از  گل روی تو خجالت نکشیدیم

رفتیم و دویدیم همه عمر و  نگفتیم

دنبال که بودیم به سوی که دویدیم

عالم همه  جا بود  محیط  کرم  تو

افسوس که ما قطره ای از ان نچشیدیم

یک عمر دویدیم وبه کوی ات  نرسیدیم

دل  از تو شکستیم  ولی دل  نبریدیم

بودیم    سرافراز  به مهر  تو   هماره

هر چند ز بار  گنه  خویش  خمیدیم

مولای منی یابن طه آقای منی یابن طه