مهربان تر از باران  !

کودکان فقیری را   در سرزمین های غنی غارت شده بارها دیده ام

که حتی به اندازه ی یک نفس کشیدن به آینده امیدی ندارند .

فرزندانی که از درد لاغری و گرسنگی به سادگی می شود دنده های نازک آنها را شمرد .

 تنهاترین مرد خدا !

یاور افلاکی من !

انگار هنجره ی هنجارهایاسلام را غبار حرص و غفلت مسلمانان آزار می دهد

و من هنوز هم متحیرم که خدا چقدر صبور است !

شاهد دادگاه عدل !

بگذار تا اعتراف کنم اگر به اندازه ی جرعه ای عاشقت بودیم می آمدی . نیستیم که نمی آیی....

حکومت عشق در مملکتی علم می شود که مردمش عاشق باشند ؛

آری ما فقط عاشقی را  شعار داده ایم و بس.

مهربانا !

مگذار تسبیح نگاهمان از فرط جدایی دانه دانه شود....

اللهم عجل لولیک الفرج

*******************