دوست عزيز سلام...

خوش آمدي....

دو چشمم مرمرين از بارش غم بود، باور کن و پشتم از غم هجران تو خم بود، باور کن
ميان بيت بيت شعر من بغضي نهان مي‏شد وجودم غرق در، درياي ماتم بود، باور کن
کجايي اي حضور مبهم زيباي فرداها که تفسير نگاهم واژه غم بود، باور کن
ميان موج‏هاي التماس و غربت و هجران دو دستم عاشق دامان خاتم بود، باور کن
بيا ديگر که سهراب وجودم زخمي زخمي است که بي‏تو نوشدارو جرعه‏اي سم بود، باور کن
هزاران جمعه بي‏تو تا خدا رفتم ولي افسوس که در راهم صفاي هم سفر کم بود، باور کن