منم اين گياه تنها به گلي اميد بسته
همه شاخه ها شکسته
به اميد ها نشستيم

باز هم ميايي از يک راه دور

شهر را پر ميکني از عطر و نور

با تهيدستان محبت ميکني

شادماني را تو قسمت ميکني